หน้าตา บริจาคให้วิกิพีเดีย สร้างบัญชี เข้าสู่ระบบ เครื่องมือส่วนตัว บริจาคให้วิกิพีเดีย

ตะกรุดแดง(ตะกรุดเมตตามหานิยม)หลวงพ่อจำลอง วัดเจดีย์แดง

พระเนื้อชินสนิมแดงตะกั่ว มีลักษณะคล้ายกับพระชินเนื้อเงิน แต่จะพบสนิมอยู่ตามซอกต่างๆ ของพระ

ไม่สามารถจัดการร้านพระได้ เนื่องจากร้านค้าของท่านลงรายการพระเต็มจำนวนแล้ว

กระดานบอร์ด พระเครื่อง กระดานบอร์ดทั้งหมด

ความนิยมของตลาดซื้อขายพระเครื่องในประเทศไทย

ในสมัยอยุธยาเริ่มมีการสร้างพระพิมพ์เพื่อให้เกิดความเป็นสิริมงคล ความศักดิ์สิทธิ์ และดลบันดาลให้เกิดอานุภาพต่าง ๆ สำหรับพกเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจเวลาไปสงครามแทนการพกเครื่องรางแบบเก่า เช่น ผ้าประเจียด (ผ้ายันต์ที่ใช้ผูกแขนหรือคล้องคอ) ตะกรุด พิสมร เป็นต้น ต่อมาในสมัยต้นรัตนโกสินทร์เกิดการเปลี่ยนแนวคิดทางพุทธศาสนา อีกทั้งได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมและวิทยาการจากชาติตะวันตก การสร้างพระพิมพ์เพื่อใช้เป็นเครื่องรางของขลังได้รับความนิยมมากขึ้น พระพิมพ์ที่สร้างเพื่อความเชื่อและความศรัทธาในพุทธคุณด้านต่าง ๆ เหล่านี้เรียกว่า “พระเครื่อง”

ดูทั้งหมด + หน้าหลัก รายการอัพเดท รายการพระเด่น ร้านพระมาตรฐาน ข่าวประชาสัมพันธ์ ระเบียบการใช้งาน ติดต่อ บริหารงานโดย ศุภชัย เรืองสรรงามสิริ ( ตี๋เหล้า ท่าพระจันทร์ ) สงวนลิขสิทธิ์เนื้อหาทั้งหมด พ.

ใช้เป็นเครื่องรางสำหรับคุ้มครองป้องกันในการออกศึกสงครามของคนโบราณ เป็นความเชื่อทางไสยศาสตร์อย่างหนึ่ง

This post has numerous issues. You should aid Boost Your Site’s https://1ufa1.com Metrics for Ahrefs DR improve it or explore these concerns on the chat website page. (Learn how and when to eliminate these messages)

BenjapakeeThai amulets A Thai Buddha amulet (Thai: พระเครื่อง; RTGS: phrakhrueang), usually referred to academically as a "votive tablet", is actually a variety of Thai Buddhist blessed merchandise. It is actually employed to lift money to aid a temple's functions.

อนุญาตให้เผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์ แบบแสดงที่มา-อนุญาตแบบเดียวกัน และอาจมีเงื่อนไขเพิ่มเติม

กำลังใช้งาน พระแสดงหน้าเว็บไซด์แล้ว จนถึงวันที่ ..../...../.....

ข้อมูลจาก สมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย ระบุว่า พระรอด เป็นพระเครื่องที่มีอายุนับพันปี นับเป็นหนึ่งในพระเครื่องที่เก่าแก่ที่สุดที่พบในประเทศไทย พระรอด สร้างโดยพระนางจามเทวี เมื่อครั้งเสด็จจากเมืองละโว้มาเสวยราชย์ที่หริภุญไชย (จังหวัดลำพูน) ในพ.